آمار و اطلاعات ارائه شده دراین بخش به صورت ثبتی است و توسط اداره کل ثبت احوال استان تهران ارائه می‏گردد. دراین بخش آمارهایی مانند: میزان تولد به تفکیک دختر و پسر، ولادت بر حسب گروه سنی مادران، تعداد فوت بر حسب گروه سنی و … ارائه شده است.

با ثبت‌ اطلاعات‌ مربوط به‌ ولادت، فوت‌، ازدواج‌ و طلاق‌ توسط اداره‌‌ مذکور، ضرورت اطلاع‌ از جمعیت‌ کشور و تعیین‌ سازمانی‌ که‌ موظف‌ به‌ جمع‌آوری‌ این‌ اطلاعات‌ باشد، مورد توجه‌ قرار گرفت‌.

تا قبل از سال ۱۲۹۵ هجری شمسی ثبت وقایع حیاتی از جمله ولادت و وفات براساس اعتقادات مذهبی و سنت های رایج در کشور، با نگارش نام و تاریخ ولادت مولود در پشت جلد کتب مقدس از جمله قرآن مجید به عمل می آمد و از افراد متوفی نیز جزء نام و تاریخ وفات آنان که بر روی سنگ قبر ایشان نگاشته می شد اثری مشاهده نمی گردید. در سال‌ ۱۲۹۷، اداره‌ ثبت‌ احوال‌ کشور به‌ منظور ثبت‌ وقایع‌ چهارگانه (ولادت، فوت، ازدواج و طلاق)‌، تأسیس‌ شد. پس از تشکیل این اداره اولین شناسنامه به شماره ۱ در بخش ۲ تهران در تاریخ ۱۶ آذر ۱۲۹۷ هجری شمسی به نام “فاطمه ایرانی” صادر گردید.

   در سال۱۳۰۳ شمسی،‌ با تصویب‌ آیین‌نامه‌ای،‌ مسئولیت‌ جمع‌آوری‌ و تمرکز‌ بخشیدن‌ به آمارهای‌ مورد نیاز، برعهده وزارت‌ کشور گذاشته‌ شد. پس ازاین دوره اولین قانون ثبت احوال مشتمل بر ۳۵ ماده در خرداد سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در مجلس شورای ملی وقت تصویب شد. براساس این قانون مقرر گردید کلیه اتباع ایرانی در داخل و خارج از کشور باید دارای شناسنامه باشند. تصویب‌ نامه‌ مذکور با انجام‌ تغییراتی‌ در سال ۱۳۰۷، از تصویب‌ مجلس‌ شورای‌ ملی‌ وقت‌ گذشت‌ و جنبه قانونی‌ یافت‌ و از آن‌ زمان‌، اداره ثبت‌ احوال‌ کشور به‌ “اداره‌‌ کل‌ آمار و ثبت‌ احوال‌” تغییر نام‌ داد. اداره‌ مذکور از سال ۱۳۴۹ با نام‌ “سازمان‌ ثبت‌ احوال‌ کشور”، به‌ انجام‌ وظایف‌ قانونی‌ خود ادامه‌ داده‌ است‌.